بسمه تعالی

مرد قدم هایش را آهسته بر می داشت ، کمی صبر کرد... پشت سرش را نگاه کرد آخری هم رفته بود...   -خدایا اینجا دیگر کجاست!!؟؟

لحظه ای مکث کرد... بغض گلویش را گرفته بود سرش را پایین انداخت دستش را دید ، همان دستی که برای حسین نوشته بود بیا ، که

کوفیان آماده  یاری تواند... ،اما ای کاش نسیمی قصه نامردی کوفیان را به حسین می رساند ، حسین میا به کوفه ، همه چیز عوض شده .

 مگر اینان نبودند که نوشتند:ما دوستان تو و پدرت علی، لحظات را یکی پس از دیگری به شمارش در آورده ایم ...

دوری شما برایمان سخت است ... بیا که میوه ها بر شاخه ها سنگینی می کنند و زمین کوفه سرسبز است ... شتاب کن که

به اسب هایمان سم تازه زده ایم!! و شمشیر هایمان برنده تر از همیشه آماده یاری توست!! هرگاه اراده نمائید قدم بر

چشمان ما نهاده اید . و سلام و رحمت خدا بر تو و بر پدرت.

و  اما غربت کوفه سفیر حسین را با لای دار الاماره برد... از میزبانان کوفه پرسیدند : چرا مسلم را  یاری نمی کنید ؟؟ دست و پایشان را

جمع کردند و گفتند ما حسین را دعوت نموده ایم هرگاه او آمد یاری اش میکنیم ، شما قضاوت کنید... ما از کجا صحت عمل این سفیر را بدانیم

و یاریش کنیم!!!

 تمام آن هزاران مرد / که با او عهد بستند / به هنگام "بلا" هنگامه سختی /شگفتا عهد بشکستند /   یکی از قطع نان ترسید  /  یکی مرعوب

قدرت بود / یکی مجذوب زر، مغلوب درهم، عاشق دینار / چه شد آن عهدهای سخت ؟ / چه شد آن دستهای گرم بیعتگر ؟        کجا ماندند ؟

... /  کجا رفتند ؟ ... / که مسلم ماند و شهری بی وفا مردم ؟ ... .

تو را می خوانم ای خداوند مهربان و از تو می خواهم در فرج فرزند حسین علیه السلام شتاب نمائی و باور کنی ما از تکرار تاریخ خسته ایم

...